Opvoedingsproject van de zusters der Christelijke scholen van Vorselaar

Lodewijk Donche was zo een man. Hij leefde vanuit een bewogenheid die andere mensen, zelfs tot op vandaag in beweging zet. Hij werd gegrepen door Jezus Christus en koos onvoorwaardelijk voor een leven in dienst van de armen van zijn tijd.

Hij wilde Jezus nadoen en koos uit het evangelie een zestal basishoudingen als pijlers voor zijn opvoedingsproject en hij beklemtoonde dat opvoeding:

1  gericht is op het leven,

2  streeft naar de totale persoonsvorming,

3  getuigt van een voorkeurliefde voor de zwaksten,

4  steunt op een persoonsbevorderende relatie,

5  grote zorg betoont voor een eigentijdse geloofsopvoeding,

6  kracht haalt uit samenwerking en communio.

Lodewijk Donche was een visionair. Hij had een aanstekelijke visie, die vertaald naar deze tijd, een mobiliserend project aanbiedt.

 

1  Onze opvoeding is gericht op het leven

 Het leven van kinderen en opvoeders is getekend door onzekerheid omdat de wegwijzers naar het geluk in alle richtingen staan.

Kinderen zijn kleine zinzoekers die uitkijken naar mensen die hen de weg naar het goede leven tonen. Daarom moeten we als opvoeders hen de waarden waarin we zelf geloven consequent voorleven.

Onze waarden aanreiken volstaat niet. Het is evenzeer nodig hen te helpen zelf waarden te ontdekken door hen uit te nodigen om te vertellen over het goede dat ze zelf op het spoor komen en hen te helpen daar samen over na te denken.

Het is immers erg nodig dat kinderen van jongs af voelen dat zij én wij partners zijn op zoek naar oude en nieuwe waarden waar hun en onze toekomst nood aan heeft.

 
2  Onze opvoeding streeft naar totale persoonsvorming

Het is een eerste en boeiende opdracht in elk kind zoveel mogelijk talenten van het hoofd, het hart en de handen te ontdekken en te ontwikkelen.

We streven dan ook naar zowel een hoog leerpeil als naar een brede vorming.

Onze maatschappij heeft haar opvatting over wat een jonge burger moet kennen, kunnen en doen in deze samenleving uitgeschreven onder de vorm van ontwikkelingsdoelen en eindtermen. Daarvoor zetten we ons sterk in.

Toch willen we deze weliswaar rijke kijk op persoonsvorming creatief en kritisch aanvullen vanuit onze dubbele bekommernis: kinderen persoonlijk gelukkig maken én tevens onze maatschappij stoelen op meer gerechtigheid.

Het is een groot voorrecht bij kinderen de verwondering te kunnen wekken om het mysterie dat schuilt achter de werkelijkheid. Dan immers bestaat de kans dat zij aanvoelen hoe een overrompelende goedheid alles draagt en zal deze beleving hen een basisvertrouwen in het leven schenken.

3  Onze opvoeding getuigt van een voorkeurliefde voor de zwaksten

Alle kinderen zonder onderscheid van rang of stand, kleur of ras zijn bij ons welkom. Toch proberen we vooral oog te hebben voor kinderen die een aangepaste opvang nodig hebben.

Er zijn echter vele kinderen die getekend zijn door een vorm van moderne armoede: zij zijn arm aan relatiewarmte, arm aan cultuur, arm aan hoop of geluk. We moeten trachten deze hedendaagse vormen van armoede te verhelpen.

Opvoeders die kiezen voor de zwaksten hebben vooral ook aandacht voor de leerzwakke en leervertraagde leerlingen. Zij zoeken voortdurend naar vormen van differentiatie en aangepaste leerhulp en begeleiding.

De zijde kiezen van de weerlozen, de meest kwetsbaren vraagt ook om een maatschappelijke optie. Daarom pakken we de uitdaging op om onze kinderen vanuit het evangelie te helpen opkomen voor een eerlijke wereld.

 
4  Onze opvoeding steunt op een persoonsbevorderende relatie

We pleiten voor een alerte en warme nabijheid bij de leerlingen. We verwachten dat de opvoeders veel bij de kinderen zijn: niet enkel maar fysiek, maar met een genegen aandacht.

Een opvoeder die aanwezig wil zijn, vermijdt onnodige afstand. Hij kiest voor een pedagogische relatie die vrij is van overbodige macht en sterkte. Hij spreekt een omkeerbare taal.

Nabij willen zijn is opvoeden met hartelijkheid: leerlingen laten voelen dat men van harte les geeft en een hart heeft voor wat hen raakt.

Het huidige tijdsklimaat vraagt ook om vastberadenheid in de opvoeding. De jeugd heeft behoefte aan opvoeders die hen durven confronteren met grenzen en hen durven opvorderen om trouw te zijn aan hun diepste verlangens.

5  Onze opvoeding heeft een zorg voor eigentijdse geloofsopvoeding

We leven in een tijd die God in sterke mate doodzwijgt, terwijl er bij de jeugd toch een religieuze honger sluimert. Daarom is het goed dat we bij voorkeur in een nieuwe taal de goede boodschap doorvertellen.

We vertrekken daarbij best vanuit een pedagogie van het verlangen: de innigste verlangens van kinderen zijn immers als goede sporen naar het geluk waartoe God hen heeft voorbestemd.

Deze tijd vraagt om een vernieuwd godsdienstonderricht dat de jeugd niet zozeer helpt geloven in een leer, maar helpt leren in geloof en haar via een cultuur van de stilte op weg zet naar een herontdekking van een cultuur van het gebed.

Hopelijk zien ze vooral dankzij onze levensstijl, onze evangelische schoolcultuur en aansprekende pastoraal dat leven naar de verwachting van God veel heil brengt onder mensen.

6  Onze opvoeding haalt kracht uit een goede samenwerking

Dit opvoedingsproject zal maar lukken als we als groep streven naar eensgezindheid rond het essentiële en we elkaar bemoedigen in elkaars gaven.

Voor een goede samenwerking is ook een goed organisatie- en communicatiekader nodig: dat helpt om een gunstig werk- en schoolklimaat te scheppen.

Het is wenselijk dat we kinderen van jongs af uitnodigen om mee hun school te maken.
Zo leren ze op het kleine oefenveld van de school hoe ze zich maatschappelijk kunnen inzetten

Opvoeden doen we ijverig alsof alles van ons afhangt, maar in het besef dat Hij uiteindelijk de wereld ten goede keert. Gemeenschap vormen met mensen en met God geeft kracht. Hierin ligt dan ook de diepere reden om feest en eucharistie te vieren.